Wind, water en walvis

11 januari 2015 - New Plymouth, Nieuw-Zeeland

Wind, water en walvis

Onze route: Taupo, Tongariro, Palmerston North, Wellington, Picton, Nelson, Abel Tasman National Park, Blenheim, Kaikoura, Christchurch, Akaroa, Timaru, Oamaru, Dunedin, Middlemarch, Alexandra, Queenstown, Wanaka, Aoraki/Mt. Cook, Lake Tekapo, Ashburton, Waikuku Beach, Hanmer Springs, Marble Hill, Blenheim, Wellington, Whanganui, Stratford. New Plymouth

Water is niet zo onze hobby. Helemaal niet als je nat wordt of zeeziek. Maar je bent nog jong en je wil wat. Bijvoorbeeld een tour in het Abel Tasman National Park in het noordwesten van het Zuid-Eiland. Het idee is, dat je eerst op een grotere boot vanuit Kaiteriteri  stapt, vervolgens naar een onbewoond strand vaart om daarvandaan een stuk te gaan lopen. Er is alleen een  hindernis: de grote boot is te groot om direkt op het strand te landen. Dus je moet op een klein bootje overstappen, richting strand varen en het laatste stuk door het water lopen. En daar ging het fout: bij het uitstappen glijd ik uit en land ik op mijn rug in het water. Ik was tot op mijn onderbroek nat. Met een stoïcijns gezicht sta ik op en loop naar het strand alsof er niets is gebeurd. Daar aangekomen giet ik het water uit mijn schoenen en rugzak.  Monika droogt het geld uit mijn portemonnee. Maar ja, er is geen weg terug. We brengen de wandeling in een recordtijd achter ons. Bij de bootsvaart terug (vanaf een ander strand) hoeven we gelukkig niet over te stappen.

En dan een andere ervaring met het element water:  Whale Watching oftewel walvissen kijken. Dat moet je gezien hebben. In Kaikoura zijn ze er op gespecialiseerd. Al bij het boeken worden we er op opmerkzaam gemaakt, dat er golven en wind zijn en dat de tocht twee uur duurt. Voor ons geen probleem, Monika heeft een paardenmiddel, dat ons hele maagstreek stillegt. De andere passagieren hebben ook middeltjes, die ze bij de kiosk kochten, maar helaas waren die niet sterk genoeg voor de dingen, die zouden komen: meters hoge golven, die de boot een speelbal der elementen maakten. Het was als een achtbaan, met als gevolg, dat de kots-zakken, die in grote getale voorhanden waren, gretig gebruik vonden. En toen er eindelijk een walvis werd gespot, kon een groot deel van de bleke deelnemers er niet van genieten, omdat ze te ziek waren. Na terugkeer had zelfs de tourorganisatie medelijden en kreeg iedereen 40% van het geld terug.

Voor de rest gaat het prima met ons. We genieten het leven en we doen goede dingen: we hebben een eenzame Nederlandse fietsster, (Loes heet ze), voor een warme maaltijd met wijn uitgenodigd. Op een bergwandeling hebben we twee jonge Nederlandse mannen, die geen water meer hadden, water gegeven. 

We ontwikkelen speciale camper-technieken: de zijwaartse schuivel in het woongedeelte, de perfecte pirouette in de badkamer en de beklimming van het slaapgedeelte.  

Maar eigenlijk ontbreekt hier nog een beschrijving van wat we onderweg alles gezien hebben, je weet wel, mooie bergen en vulkanen, pinguïns en zeehonden en dat soort dingen. We genieten hier zeer van de prachtige flora en fauna, maar waarschijnlijk spreken de prachtige foto’s van Monika veel meer aan als mijn tekst.

Nog een paar weekjes en dan wordt de camper naar Melbourne verscheept. Wij vliegen liever. Tot de volgende keer!

 

Wind, Wasser und Walfisch

Unsere Route: Taupo, Tongariro, Palmerston North, Wellington, Picton, Nelson, Abel Tasman Nationalpark, Blenheim, Kaikoura, Christchurch, Akaroa, Timaru, Oamaru, Dunedin, Middlemarch, Alexandra, Queenstown, Wanaka, Aoraki/Mt. Cook, Lake Tekapo, Ashburton, Waikuku Beach, Hanmer Springs, Marble Hill, Blenheim, Wellington, Whanganui, Stratford. New Plymouth

Wasser ist nicht so unser Ding. Sicher nicht wenn man nass wird oder seekrank. Aber man ist ja noch jung und will was. Zum Beispiel eine Tour im Abel Tasman Nationalpark im Nordwesten der Südinsel. Die Idee ist, dass man in Kaiteriteri zuerst an Bord eines grösseren Schiffes steigt, und dann an einen unbewohnten Strand fährt um von dort eine Wanderung zu machen. Es gibt nur ein Hindernis: das grosse Schiff ist zu gross um direkt auf dem Strand zu landen. Man muss also auf ein kleines Boot umsteigen, in Richtung Strand fahren und das letzte Stück durch das Wasser laufen. Und das ging schief: beim Aussteigen rutsche ich aus und lande auf meinem Rücken im Wasser. Ich war nass bis auf die Unterhosen. Mit einer Miene, als ob nichts passiert ist, stehe ich auf und laufe zum Strand. Dort angekommen giesse ich das Wasser aus meinen Schuhen und dem Rucksack und Monika trocknet die Banknoten aus meiner Brieftasche. Trotzdem, es gibt keinen Weg zurück. Wir bringen die Wanderung in einer Rekordzeit hinter uns. Bei der Rückreise (von einem anderen Strand) müssen wir glücklicherweise nicht umsteigen.

Und dann eine andere Erfahrung mit dem Element Wasser: Whale Watching oder Walfische schauen. Das musst du gesehen haben. In Kaikoura sind sie darauf spezialisiert. Schon beim Buchen werden wir darauf hingewiesen, dass es Wind und Wellen gibt und dass die Fahrt zwei Stunden dauern wird. Für uns kein Problem, Monika hat ein Pferdemittel, das unsere ganze Magenregion lahmlegt. Die anderen Passagiere haben auch Medikamente, welche Sie beim Kiosk bezogen haben. Allerdings waren die nicht stark genug für die Dinge die da kommen würden: meterhohe Wellen, welche das Boot zum Spielball der Elemente machten. Es war eine Achterbahn, mit dem Resultat, dass die Kotzsäcke, welche in grosser Anzahl vorhanden waren, rege benutzt wurden. Und als dann endlich ein Walfisch gefunden wurde, konnte ein Grossteil der bleichen Teilnehmer nicht davon geniessen, weil sie zu krank waren. Nach der Rückkehr hatte selbst die Tour-Organisation Mitleid und erstattete 40% der Kosten zurück.

Sonst geht es sehr gut mit uns. Wir geniessen das Leben und tun Gutes. Wir haben eine einsame holländische Velofahrerin (sie heisst Loes) zu einer warmen Mahlzeit mit Wein eingeladen. Auf einer Bergwanderung haben wir zwei jungen holländischen Männern, die kein Wasser mehr hatten, Wasser gegeben.

Wir entwickeln spezielle Wohnmobiltechniken, wie der seitliche Schieber im Wohnraum, die perfekte Pirouette im Badezimmer und die Besteigung vom Schlafraum.

Aber eigentlich fehlt hier die Bescheibung von allem, was wir unterwegs gesehen haben. Ihr wisst schon, schöne Berge und Vulkane, Pinguins und Seehunde und all diese Dinge. Wir geniessen hier sehr von Flora und Fauna, aber wahrscheinlich sprechen die Foto’s von Monika viel mehr für sich als mein Text.

Noch einige Wochen und dann wird das Wohnmobil nach Melbourne verschifft. Wir fliegen aber lieber. Wir sind gespannt auf Australien. Bis dann!

 

Foto’s

7 Reacties

  1. Pauline:
    11 januari 2015
    Hoi pap en Monika,

    Wat een mooie foto's, echt een bijzondere reis. Als er altijd bordjes onderweg onderweg met food & coffee onderweg zouden staan was het helemaal super voor papa .

    Hier gaat alles goed, alleen wel koud, nat en met veel wind.

    Geniet nog van jullie bijzondere avonturen. Binnenkort weer een keer skypen?

    Liefs Pauline
  2. Els:
    11 januari 2015
    Geweldig om jullie reis te kunnen volgen.
    Gelukkig zijn jullie niet in Australië, ik bedoel
    met al die branden.. hoe is de temperatuur bij jullie?
    Hier alles oké.
    Groet els
  3. Nicolette:
    11 januari 2015
    Dat ziet er inderdaad erg mooi uit, om jaloers van te worden! Fijn dat jullie het naar jullie zin daar hebben!

    Hier ook alles goed, binnenkort weer eens bijkletsen?

    Liefs

    Nicolette
  4. Rineke:
    11 januari 2015
    het kan niet op lieve monika en peter, prachtige reis
    wederom. en monika moet in de toekomst haar talent maar
    op de fotografie storten.
    we hebben weer genoten van een mooi en spannend verhaal. wensen jullie een goede voortgang in ontdekkingen.
    dank je wel, jullie zijn in onze gedachten, xx rineke en herman
  5. Sile+Pius:
    11 januari 2015
    Hallo
    Herzlichen Dank für die tollen Bilder und den lustigen Reisebericht.Gott sei Dank ist es in Neuseeland warm genug um schnell zu trocknen;-). Ich muss unbedingt den Namern der Reisetabletten haben wenn wir nächstes Mal auf die Hurtigruten gehen.
    Bei uns ist auch alles gut und das Wetter wechselt immer noch von Winter auf Frühling im Tageswechsel. Gute Weiterreise euch Zweien. Liebe Grüsse Sile und Pius
  6. Jaap:
    14 januari 2015
    Hoi Monika en Peter,
    fijn dat we weer een smeuiig verhaal en prachtige foto's mochten ontvangen! Gelukkig gaat het goed met jullie;ik wens jullie nog een heel mooie tocht toe. Ja, met geld wapperen in de wind. Heb ik ook een keer moeten doen. De inboorlingen stonden watertandend toe te kijken...
    veel groeten, Jaap
  7. Maria:
    23 januari 2015
    Thuiskomend van 2 weken Z.Spanje vond ik jullie prachtige reisverslag in mijn in-box. Bedankt daarvoor. Je ziet, overal zijn Nederlanders te spotten en als een soort Christoffel hebben jullie ze gered van een verdorstingsdood. Vreemde vogels hoor. Ik bedoel die op de mooie foto's. Een kiwi ziet er hier in Nederland heel anders uit. Hier schil je ze en eet ze op, maar die daar bij jullie is geen vrucht. Ook hebben jullie veel humor in de foto's gestopt, ik heb er om gegrinnikt. Het landschap daar lijkt wel een beetje op Zwitserland, mooie bergen, watervallen, en hangbruggen. Alleen de vulkaan is echt niet te vinden in Zwitserland, Toch?
    Veel liefs en blijf schrijven, Maria.